ភ្នំពេញ៖ ក្នុងកិច្ចសម្ភាសន៍ដ៏កម្រមួយរវាងក្រុមអ្នកសារព័ត៌មាន និងកញ្ញា
វិជ្ជនី តំណាងឲ្យក្រុមហ៊ុន Queen Yourself (គ្វីនយ៉ូសែល) កញ្ញាបានលើកឡើងថា៖ មិនថាតែក្រុមហ៊ុន Queen Yourself ទេ មានក្រុមហ៊ុនជាច្រើននៅលើពិភពលោកទាំងមូលក៏ដូចគ្នាដែរ ជំនួញមួយចំនួនទទួលជោគជ័យក្រោយការបង្កើត តែជំនួញមួយចំនួនផ្សេងទៀត ក្រោយការបង្កើតបានមួយរយៈ ក៏ជួបការលំបាកទៅវិញ។
(សំនួរ) តើភាពជោគជ័យបណ្តាលពី
កត្តាអ្វី? និងការបរាជ័យបណ្តាលមកពីមូលហេតុអ្វី? តើភាពជោគជ័យ ឬបរាជ័យនៃជំនួញអាចបណ្តាលមកពីកម្មផល ឬជាព្រេងសំណាងដែរឬទេ?
(កញ្ញាវិជ្ជនី) ការប្រតិបត្តិជំនួញ មិនស្រួលដូចការគិតចង់ធ្វើជំនួញនោះទេ មានន័យថា បើគ្រាន់តែគិតឬបញ្ចេញគំនិងចង់ធ្វើជំនួញ មនុស្សភាគច្រើនស្រមៃឃើញភ្លាមពីការទទួលបានប្រាក់ចំណេញមកវិញច្រើន ក្រោយពេលបង្កើតជំនួញ។ តែលុះដល់ពេលបង្កើត ហើយឈានមកដល់ដំណាក់កាលប្រតិបត្តិធ្វើជំនួញនោះ ជួបការលំបាក និងការប្រឈមនានា ពិតជាកើតឡើង ហើយពេលខ្លះ កើតឡើងដោយនឹកស្មានមិនដល់។
កញ្ញាបន្តថា ការបង្កើតជំនួញមួយមិនលំបាកទេ។ តែការធ្វើឲ្យជំនួញនោះដំណើរការ ឬធ្វើឲ្យជំនួញនោះទទួលបានប្រាក់ចំណេញ និងមាននិរន្តរភាពយូរអង្វែង គឺជារឿងលំបាកបំផុត។ ការបង្កើតជំនួញស្រួលទេ តែការថែរក្សាជំនួញឲ្យដំណើរការជារៀងរហូត គឺជាបញ្ហាឈឺក្បាលជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ជំនួញខ្លះទទួលជោគជ័យ តែខ្វះភាពហ្មត់ចត់ក្នុងការគ្រប់គ្រងតែក្នុងរយៈពេលខ្លីប៉ុណ្ណោះ ក្រុមហ៊ុនជោគជ័យនោះ អាចបិទទ្វារទៅវិញភ្លាម ក៏អាចថាបាន។
(សំនួរ)ចុះបើការបង្កើតអាជីវកម្ម គ្រប់គ្រងអាជីវកម្ម មើលទៅហាក់បីដូចជាលំបាកខ្លាំងម្ល៉េះ ហេតុអ្វីបានជាកញ្ញាចេះតែចង់បង្កើត និងគ្រប់គ្រងអាជីវកម្មដោយខ្លួនឯង?
(កញ្ញាវិជ្ជនី) រូបនាងខ្ញុំតែងតែរើបបំរាសខ្លួនចេញពីការ ធ្វើការឲ្យគេ ទៅជាអ្នកបង្កើតការងារឲ្យគេធ្វើវិញម្តង ពោល គឺបុគ្គលនីមួយៗតែងតែចង់គ្រប់គ្រងគេ និងចង់មានអ្វីមួយដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់ខ្លួនឯង។ នេះ គឺជាចំណង់ និងបំណងដែលមានពីធម្មជាតិរបស់នាងខ្ញុំ។ តែរឿងថា ធ្វើបានជោគជ័យ ឬមិនជោគជ័យ គឺវាអាស្រ័យទៅលើទេពកោលសល្យរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗ។ បើបុគ្គលទាំងអស់សុទ្ធតែគិតត្រូវ ហើយជោគជ័យនោះ ម្ល៉េះសមនៅលើពិភពលោកនេះ គ្មានឡើយអ្នកក្រីក្រនោះទេ ។
មានមូលហេតុមួយចំនួនផ្សេងទៀត ដែលនាំឲ្យរូបនាងខ្ញុំចង់ក្លាយខ្លួនជាម្ចាស់កម្មសិទ្ធិ ក្នុងនោះរួមមាន៖ ទី១ ចង់កសាងស្នាដៃសម្រាប់មនុស្សជំនាន់ក្រោយ។ ទី២ ប្រាថ្នារកប្រាក់ចំណូលដោយខ្លួនឯង និងទី៣ ចង់បង្ហាញគំនិតដែលខ្លួនឯងមាន ខុសពីធ្វើការឲ្យគេ ចាំតែស្តាប់បង្គាប់គេបញ្ជាឲ្យធ្វើតែប៉ុណ្ណោះ។ ចំណុចមួយទៀតដែលនាងខ្ញុំចេះតែចង់បង្កើតជំនួញដោយខ្លួនឯងដែរនោះ ព្រោះនាងខ្ញុំដឹងថា ខ្លួនខ្ញុំប្រឈមនឹងការបណ្តេញចេញ ឬបាត់បង់ការងារដោយប្រការណាមួយនៅពេលដែលខ្លួនយើងកាន់តែមានអាយុច្រើនឡើង។
(សំនួរ)តើកត្តាអ្វីខ្លះដែលជំរុញឲ្យជំនួញរបស់កញ្ញាមួយចំនួនជោគជ័យ ផ្ទុយទៅវិញ ជំនួញមួយចំនួនទៀតបរាជ័យទៅវិញ?
(កញ្ញាវិជ្ជនី) ផ្អែកលើបទពិសោធន៍របស់នាងខ្ញុំ ជំនួញមួយអាចទទួលបានជោគជ័យ លុះត្រាតែ ជំនួញនោះ ត្រូវបង្កើតឡើងដោយផ្អែកលើគោលការណ៍ និងគោរពក្បួនខ្នាតសេដ្ឋកិច្ចសុទ្ធសាធ មានន័យថា មុននឹងបង្កើតជំនួញ យើងត្រូវគិតពីដើមទុន, សិក្សាផលិតផល និងតម្រូវការរបស់អតិថិជន, សិក្សាទីតាំង(ទីតាំងនោះត្រូវនឹងផលិតផលនោះឬទេ?), ការទិញរបស់អតិថិជន(ប្រាក់ចំណូលរបស់អតិថិជន), ពេលវេលានៃការវិនិយោគ (តើយើងត្រូវបើកហាងនៅតំបន់ក្រីក្រឬ?) ។ និយាយជារួម ការសិក្សាទីផ្សារត្រូវធ្វើឡើងដោយលម្អិត និងគោរពតាមគោលការណ៍សេដ្ឋកិច្ច។
កញ្ញាបន្តថា បន្ទាប់ពីសិក្សាទីផ្សាររួចហើយ ចូលដល់ដំណាក់កាលបង្កើត និងគ្រប់គ្រង។ ដំណាក់កាលនេះ យើងត្រូវជ្រើសរើសធនធានមនុស្ស និងរៀបចំរបៀបរចនាសម្ព័ន្ធនៃការគ្រប់គ្រង។ ធនធានមនុស្សល្អ បូកផ្សំនិងការគ្រប់គ្រងល្អរបស់ក្រុមហ៊ុន វាគឺជាកត្តាធំមួយដែលអាចរុញច្រានឲ្យក្រុមហ៊ុនទទួលជោគជ័យ។ នៅត្រង់ដំណាក់កាលនេះដដែល ក្រុមហ៊ុនជោគជ័យ ឬមិនជោគជ័យអាស្រ័យភាគច្រើនទៅលើអ្នកគ្រប់គ្រង ថាតើអ្នកគ្រប់គ្រងនោះ មានទេពកោសល្យខ្លាំងប៉ុណ្ណា? ទេពកោលស្យដឹកនាំនេះមិនសំដៅតែទៅលើសញ្ញាបត្រមួយមុខនោះទេ។ ទេពកោសល្យដឹកនាំ គឺចង់សំដៅទៅលើភាពប៉ិនប្រសប់របស់បុគ្គលអ្នកដឹកនាំនោះ។ បើនិយាយពីទ្រឹស្តីដឹកនាំ អ្នកដឹកនាំភាគច្រើនអាចចេះដូចគ្នា ប៉ុន្តែ អ្នកដឹកនាំខ្លះ អាចអនុវត្តវាទៅបានជោគជ័យ តែអ្នកដឹកនាំខ្លះទៀត អនុវត្តវាទៅប្រឈមនឹងភាពបរាជ័យច្រើនទៅវិញ។
ដោយសារតែចំណុចនេះហើយ ទើបនៅក្នុងការគ្រប់គ្រង នាងខ្ញុំតែងតែឲ្យតម្លៃទៅលើភាពប៉ិនប្រសប់របស់មនុស្សក្នុងការគ្រប់គ្រង ច្រើនជាងឲ្យតម្លៃទៅលើអ្នកចេះតែទ្រឹស្តីគ្រប់គ្រង។ ទ្រឹស្តី យើងអាចរៀនចេះបាន តែភាពប៉ិនប្រសប់ពីកំណើត គឺជាការប្រទានពីធម្មជាតិចំពោះមនុស្សប្រុសស្រីផ្សេងៗគ្នា។ ដោយសារតែភាពខុសគ្នានេះហើយ ទើបការដឹកនាំរបស់ក្រុមហ៊ុនមានការរីកចម្រើន ឬបរាជ័យខុសគ្នា បើទោះបីជាអ្នកដឹកនាំទាំងនោះ មានកម្រិតសិក្សាដូចគ្នាក៏ដោយក្តី។ ចំណុចមួយទៀត ដែលជំរុញឲ្យក្រុមហ៊ុនទទួលជោគជ័យដែរនោះ គឺការតាំងចិត្តរួមនៃក្រុមហ៊ុនទាំងមូល ហើយការតាំងចិត្តនោះ គឺធ្វើឡើងជានិរន្តរ៍ ពោល គឺមិនមែនធ្វើឡើងតាមអារម្មណ៍ និងតាមពេលវេលាណាមួយនោះទេ។
(សំនួរ) តើកត្តាអ្វីខ្លះដែលជំរុញអាជីវកម្មរបស់កញ្ញាជួបនឹងការលំបាកកន្លងមក?
(កញ្ញាវិជ្ជនី) ចម្លើយដែលនាងខ្ញុំធ្លាប់ត្អូញត្អែរប្រាប់ មនុស្សដែលជាទីគោរពស្រឡាញ់របស់នាងខ្ញុំ គឺមានដូចតទៅ ក្នុងនោះមាន៖ ទី១ កង្វះខាតដើមទុន។ ទី២ ជម្លោះកើតឡើងរវាងភាគហ៊ុន។ ទី៣ ខ្វះការសិក្សាទីផ្សារ។ ទី៤ ជម្លោះផ្ទៃក្នុងរវាងបុគ្គលិក និងបុគ្គលិក។ ទី៥ ខ្វះឆន្ទៈ និងខ្វះភាពប៉ិនប្រសប់ និងទី៦ ការគ្រប់គ្រងមិនល្អ ខុសគោលការណ៍ជំនួញ។
សូមបញ្ជាក់ថា កញ្ញា គឹម វិជ្ជនី មានអាយុ25 ឆ្នាំ មានស្រុកកំណេីតនៅខេត្តកណ្តាល ពេលនេះ បានជាប់ងារជា CEO ដ៏ទន់ភ្លន់ បំផុត ដែលគេមិនធ្លាប់ជួប ។
នៅឆ្នាំ 2016 អំឡុងពេល កញ្ញា គឹមវិជ្ជនី បន្ដការសិក្សាឆ្នាំទីមួយនៅរាជធានីភ្នំពេញ កញ្ញាបានព្យាយាមរកការងារធ្វេី ដេីម្បី យកប្រាក់បន្តការសិក្សា ពេលនោះ ក៏បាន សំភាសន៍ការងារជាប់នៅ ស្ថានីយវិទ្យុABC ដែលមាន តួនាទីជា sale និង អ្នកដឹកសាកសព ។
នៅពេលបើកក្រុមហ៊ុន queenyourself នេះឡើង វិជ្ជនី តែងតែនិយាយពាក្យស្រឡាញ់ និងព្យាយាមធ្វេីការដោយបេះដូង ដោយក្តីស្រឡាញ់ ជាមួយ អថិជន ដៃគូរសហការណ៍អាជីវកម្ម បុគ្គលិក ទេីបជាប់ងារជាCEO ទន់ភ្លន់ សុភាព ជាងគេ ។
បើនិយាយពីគោលការណ៍ដឹកនាំក្រុមហ៊ុនវិញ វិជ្ជនីគឺ មានពាក្យតែមួយគត់ ជូនបងប្អូនណាដែលចង់សហការជាមួយកញ្ញាថា :
បេីក្នុងករណីអាជីវកម្មរបស់យេីងកំពុង មានបញ្ហាខ្ញុំទទួលខុសត្រូវ ហេីយប្រាកដណាស់បេីអាជីវកម្មយេីង រលូន យេីងទទួលបានជោគជ័យស្មេីៗគ្នា ។
ជាការពិតណាស់ បើទោះបីជាមានហេតុនិងផលពិតប្រាកដបានលើកឡើងយ៉ាងនេះក៏ដោយ ក៏«អ្នកសារព័ត៌មានយើង» មួយចំនួននៅតែគិតថា ការធ្វើជំនួញមួយជោគជ័យវាពឹងផ្អែកមួយផ្នែកទៅលើកម្មផលព្រេងវាសនា មានន័យថា ចំណេះ ជំនាញ ភាពប៉ិនប្រសប់ របស់អ្នកបង្កើតជំនួញអាចជួយបានតែមួយផ្នែកទេ។ តែមួយផ្នែកទៀត គឺពឹងលើសំណាងទាំងអស់។ មនុស្សដែលមានជំនឿមួយចំនួន គិតថា មនុស្សយើងកើតមក ត្រូវបានគេកំណត់ថា អ្នកនឹងត្រូវរស់ដោយសារអ្វី? ហើយអ្នកនឹងធ្វើអ្វី? មានតួនាទីជាអ្វី? ជាថៅកែ? ឬជាបុគ្គលិក កម្មករ? និយាយឲ្យខ្លី គឺអ្នកមិនអាចដើរចេញពីព្រហ្មលិខិតនេះបានឡើយ។
ជំនឿខាងលើនេះ ទំនងជាមិនសូវខុសប៉ុន្មានដែរ។ តែអ្នកប្រាកដនិយមវិញ អត្ថាធិប្បាយថា ជោគជ័យ ឬបរាជ័យក្នុងជីវិតវាអាស្រ័យលើសមត្ថភាពនៃបុគ្គលនីមួយៗ។ ចូរកុំបន្ទោសលើព្រេងវាសនា និងកម្មផលឲ្យសោះ។ អ្នកបន្ទោសលើវាសនា គឺជាបុគ្គលគ្មានជំនឿលើខ្លួនឯង។ ទោះជាជឿឬមិនជឿ ក៏ស្ថានភាពជាក់ស្តែងបង្ហាញថា អ្នករៀនជ្រៅជ្រះ ពូកែ ប៉ិនប្រសប់ខ្លាំងទាំងឡាយ ក៏មិនប្រាកដថា អាចក្លាយទៅជាអ្នកមានធនធាន ឬអ្នកមានបុណ្យស័ក្តិទាំងអស់គ្នាបានឡើយ រីឯ អ្នកមិនបានរៀនជ្រៅជ្រះ និងអ្នកល្ងង់ខ្លះ ក៏មិនប្រាកដថា ជាអ្នកក្រីក្រ ឬអ្នកតូចទាបដែរ ៕
(ដោយព្រឹទ្ធាចារ្យ គឹម សារឿន)
